Συνέντευξη – Τόνια Σολανάκη
Η Α1 γυναικών οδεύει στην ολοκλήρωσή της, καθώς Ολυμπιακός και Βουλιαγμένη θα αναμετρηθούν στη σειρά των τελικών, με στόχο το τρόπαιο της πρωταθλήτριας Ελλάδος.
Ο Ναυτικός Όμιλος Ρεθύμνου μπορεί να μην κατάφερε να πάρει το εισιτήριο για την τετράδα του πρωταθλήματος, όμως έκανε το βήμα παραπάνω σε σχέση με την περυσινή έκτη θέση, τερματίζοντας 5ος στην κατάταξη, ενώ είδε την κορυφαία παίκτρια του, την Τόνια Σολανάκη, να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις του πίνακα των σκόρερ.
Με αφορμή την επιτυχημένη πορεία της ομάδας του Κώστα Φιτσανάκη στην Α1 γυναικών, αλλά και την τακτική γενική συνέλευση του ΣΕΑΥ στις 3 Μαΐου, το www.seay.gr συνομίλησε με την Τόνια Σολανάκη.
– Σε σύγκριση με την περασμένη σεζόν και αφού μεσολάβησαν οι προτάσεις του ΣΕΑΥ για την αναβάθμιση των πρωταθλημάτων, θεωρείς ότι οι συνθήκες βελτιώθηκαν ή υπάρχουν ακόμη σοβαρές παθογένειες;
Νομίζω πως είναι, όπως το ανέφερες. Υπάρχουν παθογένειες στην υδατοσφαίριση. Κάποιοι παράγοντες, όπως ο ΣΕΑΥ, προσπαθούν για την «ίαση» αυτών και κάποιοι άλλοι στέλνουν το άθλημα στην «εντατική». Θεωρώ ότι ο ΣΕΑΥ που έχω τη χαρά και την τιμή να είμαι μέλος, έκανε πολύ σωστές, μετρημένες και αναγκαίες προτάσεις για επίσης αναγκαίες (δυστυχώς) αλλαγές. Από πολύ μικρά πράγματα που δίνουν κίνητρο και αναβαθμίζουν το πρωτάθλημα, μέχρι και πιο σημαντικά όπου θα μπορούσαν απλά να το διατηρήσουν σε ένα αξιοπρεπές για τη χώρα και για τις επιτυχίες της στον χώρο αυτό, αλλά και τους αθλητές επίπεδο, που δυστυχώς όμως δεν εισακούσθηκαν και είχαμε φαινόμενα που όλοι γνωρίζουμε. Πάντως για εμένα, ένα είναι σίγουρο. Ότι κανείς δεν αγαπάει ή θέλει να αναβαθμιστεί το άθλημα μας, περισσότερο από τους ίδιους τους αθλητές.
– Πως αξιολογείς τις κινήσεις του Συνδέσμου, στον πρώτο χρόνο επαναλειτουργίας του και σε ποια σημεία θα ήθελες, ως αθλήτρια, να δοθεί περισσότερη προσοχή;
Πως θα μπορούσα να κρίνω μια προσπάθεια από συναθλητές και συναθλήτριες μου που αγαπάνε το πόλο και κάνουν ότι μπορούν για την ουσιώδη αναβάθμιση του, εκτός από θετική; Και μόνο το γεγονός ότι είμαι μέλος του Συνδέσμου μαρτυράει πως στηρίζω αυτή την προσπάθεια και θα ήθελα επίσημα να προσκαλέσω και τους υπόλοιπους αθλητές να έρθουν στον ΣΕΑΥ που θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα τους, θα παλεύουν για το άθλημα που αγαπάμε και θα είναι ο επίσημος αντίλογος εκ μέρους όλων μας, για κάθε τι που γίνεται ενάντια στο «συμφέρον» του αθλήματος, αλλά και των πρωταγωνιστών του, δηλαδή των αθλητών. Η ισχύς εν τη ενώσει! (Διευκρίνιση, νομίζω αναγκαία, που μπορεί να στενοχωρήσει κάποιους που έχουν μπερδευτεί τελευταία σε αυτό το κομμάτι. Φυσικά υπάρχουν και αρνητικοί πρωταγωνιστές, αλλά δεν μας χρειάζονται).
Όσον αφορά στο που πρέπει να δοθεί περισσότερη προσοχή, επειδή δεν έχει τύχει να είμαι σε κάποια συγκέντρωση και δεν έχω εικόνα για τα σχέδια του Συνδέσμου μελλοντικά, επακριβώς δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, πέραν του ότι θεωρώ πως μέχρι στιγμής είναι πολύ σημαντική η προσπάθεια και είμαι αρκετά ευχαριστημένη από αυτά πού βλέπω και ακούω από πλευράς ΣΕΑΥ.
– Ο Ναυτικός Όμιλος Ρεθύμνου, έδωσε το «παρών» σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες, ενώ γυναικεία ομάδα τερμάτισε 5η στην Α1. Μίλησε μας για τις συνθήκες που επικρατούν στο σύλλογο και τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει μια επαρχιακή ομάδα.
Να σας πω αρχικά ότι αγωνίζομαι σε ένα απόλυτα υγειές σωματείο και είναι σημαντικό να το τονίσουμε, διότι όπως είπες και χωρίς να έχω καμία διάθεση να «κλαφτώ», ένα σωματείο της επαρχίας έχει όσες δυσκολίες και προβλήματα, όσο έχουν και τα σωματεία του κέντρου και ακόμη περισσότερα. Δεν είναι δουλειά μου να μιλάω για αυτά, αλλά επειδή τα ζω θα ήταν άδικο να μην ακουστεί πόσο δύσκολο είναι να μπαίνεις στο καράβι για εννιά ώρες, να πηγαίνεις για αγώνα και να έχεις άλλες εννιά ώρες επιστροφή. Συν την οικονομική, πέρα από τη σωματική, επιβάρυνση, χωρίς καμία βοήθεια από την Πολιτεία. Έχουμε πολλά παραπάνω ταξίδια σε σχέση με μια αθηναϊκή ομάδα όπως γίνεται αντιληπτό. Δεν έχουμε τη δυνατότητα φιλικών αγώνων, ούτε καν τη δυνατότητα να κάνουμε μια προπόνηση όλες μαζί και βρισκόμαστε μόνο στους αγώνες αν περιοριστώ στο αθλητικό κομμάτι.
– Με το πέρας της κανονικής περιόδου της Α1 γυναικών, βρίσκεσαι εκ νέου στις πρώτες θέσεις των σκόρερ. Είσαι ικανοποιημένη με την απόδοση σου τη φετινή σεζόν, αλλά και με την 5η θέση που κατέλαβε η ομάδα σου;
Θεωρώ πως είναι μια θέση που μας άξιζε και μάλιστα αν σκεφτείτε πως βρισκόμασταν σαν ομάδα μόνο στους αγώνες και ότι η κάθε μια έκανε προπόνηση μόνη της, κολυμπούσε και έκανε πάσες παρέα με την αγωνιστική της συνείδηση. Ναι. Είναι επιτυχημένη. Είναι ένα σκαλί παραπάνω από πέρυσι, δύο από πρόπερσι και θέλω να ελπίζω μια θέση κάτω από του χρόνου.
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν είμαι ικανοποιημένη. Φθάσαμε στην πολυπόθητη πηγή και νερό δεν ήπιαμε. Όχι πως η Γλυφάδα δεν κέρδισε δίκαια, αλλά όχι πως και εμείς δεν χάσαμε. Μένει πίκρα όταν χάνεις την τετράδα, από ένα παιχνίδι που μπορούσες να νικήσεις, αλλά και περισσότερο από ανόητες και απαράδεκτες-αδικαιολόγητες ήττες στην πορεία του πρωταθλήματος. Προσωπικά, εφόσον με ρωτάς, δεν θα έλεγα ότι αγωνιστικά τα πήγα άσχημα σε σχέση με την προπόνηση που έκανα. Σίγουρα αδίκησα τον εαυτό μου γιατί έπρεπε και μπορούσα να δώσω περισσότερα, αν ήμουν σε καλύτερη φυσική κατάσταση και αν είχα κάνει περισσότερη προσπάθεια. Μετά από κάθε χαμένο αγώνα, ήταν αυτό το κάτι παραπάνω που ήθελα να δώσω και δεν έδωσα, αυτό με στενοχωρούσε γιατί έφταιγα αποκλειστικά εγώ.
Τέλος, χωρίς να θέλω να υπερβάλλω, μέσα στις επιτυχίες του σωματείου είναι πως η ομάδα είναι μονιασμένη, αγαπημένη και ευχαριστημένη από τη διοίκηση σε όλα τα επίπεδα. Νομίζω πως όταν υπάρχουν αυτές οι τόσο γερές και σημαντικές βάσεις οι επιτυχίες δεν θα αργήσουν να έρθουν, αν δεν έχουν ήδη έρθει.