Δεν χωράει αμφιβολία ότι λείπει από την Α1. Ο ΝΟΠ δεν πρωταγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο αυτή τη χρονική περίοδο και περισσότερο από το ίδιο το σωματείο, «πληγώνεται» το άθλημα.

Η ιστορική ομάδας της Πάτρας βρίσκεται στον όμιλο ανόδου της Α2 και την ερχόμενη Παρασκευή θα αγωνιστεί με φόντο την Α1, ενώ ρεαλιστικός και κύριος στόχος της ομάδας του Κώστα Σακκαλή ήταν η παραμονή, όταν εκείνη ξεκινούσε την προετοιμασία της.

Ο Παναγιώτης Ορφανός μίλησε στο seay.gr για την προσπάθεια του ΝΟΠ, για το πόσο δημοφιλής ή μη είναι ο ΣΕΑΥ στην Πάτρα, ενώ υπογράμμισε ότι σημαντικότερο βήμα στην ανάπτυξη του Συνδέσμου θα είναι ο ΣΕΑΥ να μην γίνει αθηνοκεντρικός.

Όσα είπε ο τερματοφύλακας των Πατρινών στο seay.gr:

– Ο ΝΟΠ θα αγωνιστεί στον όμιλο ανόδου της Α2, κάτι που ήδη θεωρείται επιτυχία για το σωματείο. Μπορείτε να κάνετε το βήμα παραπάνω και να επανέλθει ο ΝΟΠ στην Α1;

«Ο ΝΟΠ έχει πάντα στόχο τη νίκη. Η άνοδος δεν είναι αυτοσκοπός. Αν έρθει η άνοδος, καλώς θα έρθει. Σαφώς, ο ΝΟΠ λείπει από την Α1, εκεί είναι η θέση του. Οι λόγοι που το σωματείο δεν βρίσκεται εκεί είναι θέμα μεγάλης συζήτησης. Μείναμε πέντε χρόνια στην Α1 μετά την τελευταία άνοδο και μετά «ρίξανε» τον ΝΟΠ. Τώρα η ομάδα προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της. Αγωνιστικά μπορούσε να παραμείνει».

– Η Πάτρα έχει «γεννήσει» μεγάλες ομάδες, ιστορικές γενιές και έχει βγάλει σημαντικούς αθλητές. Στην Πάτρα, πόσο γνωρίζετε και ασχολείστε με τη δράση του ΣΕΑΥ;

«Η πρώτη γνωριμία είχε γίνει μέσω του Γιώργου Ρέππα. Μόνο θετικό είναι που λειτουργεί ξανά. Πρέπει όμως να μη γίνει αθηνοκεντρικό και να αποκτήσει κλαδιά σε όλη την Ελλάδα. Ο ΣΕΑΥ πρέπει να αγκαλιάσει όλους τους αθλητές, σε όλες τις κατηγορίες. Εμείς στην Πάτρα θα στηρίξουμε τον Σύνδεσμο με όση δύναμη έχουμε. Θα μπορούσαμε περισσότερο αν ο ΝΟΠ ήταν στην Α1. Είναι θετική η συνεργασία με τον WPO, είναι απαραίτητο το θέμα με την ασφαλιστική κάλυψη των αθλητών και πρέπει να υπάρξει αποτέλεσμα».

– Στους αγώνες του ομίλου καθόδου της Α2 στην Πάτρα, όλα τα παιχνίδια έγιναν στο καταδυτήριο του «Α. Πεπανός», επειδή δίπλα είχε τις ίδιες ώρες κολυμβητικούς αγώνες. Είναι ένα ακόμη δείγμα της πρόχειρης οργάνωσης, αλλά και της παρακμής του χώρου;

«Δεν θα το σχολίαζα ως πρόχειρη οργάνωση, όσο ως παρακμή. Το οικονομικό έχει πλήξει το πόλο. Βέβαια, ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται το πρωτάθλημα, δεν το κάνει να μοιάζει με πρωτάθλημα. Είναι κάτι άλλο. Δύο αγώνες μέσα στην ίδια μέρα είναι ανήκουστο. Από την άλλη, από το να μην υπάρχει καν πρωτάθλημα είναι καλύτερα, γιατί πάντα υπάρχουν δύο όψεις στο νόμισμα. Παρ’όλα αυτά, για τους αθλητές δεν είναι καλό και δεν βοηθάει το άθλημα. Αν ο ΣΕΑΥ λειτουργήσει συλλογικά θα έχει άποψη και φωνή και θα μπορεί να είναι «παρών» στα κέντρα αποφάσεων».

Έχει πανηγυρίσει τρεις ανόδους στην Α1 με Παναθηναϊκό, ΝΟΠ και Λάρισα. Ήταν μέλος της ομάδας της Χαλκίδας στη «χρυσή εποχή» αυτής, όταν αγωνιζόταν σε Α1 και στα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Φέτος, είναι η πρώτη χρονιά που θα αγωνιστεί στη Β’ κατηγορία με το σκουφάκι του Ναυτικού Ομίλου Λάρισας, τον οποίο υπηρετεί σερί τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ πρώτη φορά αγωνίστηκε για λογαριασμό του ΝΟΛ το 2008. Ο Άγγελος Μερκουριάδης μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΑΥ για το πρωτάθλημα που ξεκινάει την Παρασκευή 20/6 και σχολίασε τη νέα δομή της κατηγορίας, ενώ τόνισε ότι οι παίκτες, οι οποίοι αγωνίζονται σε μικρότερες κατηγορίες έχουν χώρο και λόγο στο ΣΕΑΥ.

Το σύστημα διεξαγωγής της Β’ κατηγορίας άλλαξε φέτος. Πως είδες αυτή την μετατροπή;

«Παίζω πρώτη φορά στη Β’, ως εκ τούτου δεν έχω καθαρή εικόνα για το πώς διεξαγόταν στο παρελθόν. Παρ’όλα αυτά, θεωρώ ότι χάνεται το ενδιαφέρον πολύ γρήγορα έτσι όπως έχει γίνει. Ουσιαστικά, από τα πρώτα δύο Σαββατοκύριακα διαφαίνεται ποιος θα ανέβει στην Α2. Στη Λάρισα κάνουμε όλο το χρόνο προπόνηση και θα είναι κρίμα να τελειώσει τόσο νωρίς. Στηριζόμαστε σε νέα παιδιά συν εμένα που είμαι 30 και άλλον έναν συμπαίκτη μας, ο οποίος βρίσκεται στα 34 του χρόνια. Για ποιο λόγο κάναμε προπόνηση άραγε όλη τη χρονιά; Επιπλέον, τα λεφτά με τα παράβολα είναι πάρα πολλά. Η ομάδα μας κατεβάζει μίνι-παίδων το ίδιο Σαββατοκύριακο. Πόσο να αντέξει ένα σωματείο; Δεν θα πάρουμε ποτέ τίποτα πίσω, οπότε η άποψη μου για το νέο σύστημα διεξαγωγής είναι αρνητική. Δεν αξίζει τον κόπο».

Στο Ναυτικό Όμιλο Λάρισας, αλλά κι εσύ προσωπικά τι γνωρίζετε για τον ΣΕΑΥ;

«Οι κινήσεις του ΣΕΑΥ έχουν ακουστεί στο ΝΟΛ από εμένα, επειδή γνωρίζομαι από μικρός με τον Κώστα Τσαλκάνη. Ο Σύνδεσμος είναι ένα πολύ καλό βήμα για να ακουστεί η φωνή των αθλητών και να μπουν νέες ιδέες στο χώρο μας. Οι αθλητές των μικρότερων κατηγοριών έχουν χώρο και λόγο στο ΣΕΑΥ. Ως αθλητές της Β’ πιστεύω θα μας αγκαλιάσει ο Σύνδεσμος. Η Λάρισα είναι δίπλα στο ΣΕΑΥ και από Δευτέρα όλοι στην ομάδα θα γίνουν μέλη. Ακόμη, η παρουσία του Χρήστου Αφρουδάκη αποτελεί έμπνευση και όλοι τον σεβόμαστε. Χρειάζεται συνολική προσπάθεια, για να μην εκτίθενται ένα-δύο άτομα που βγαίνουν μπροστά. Άλλη δύναμη έχουν τα 50 άτομα και άλλη τα 200. Τα παιδιά που αποτελούν το Δ.Σ του ΣΕΑΥ είναι εξαίρετοι χαρακτήρες και όλοι μας τους θαυμάζουμε. Ακόμα και μερικοί όπως εγώ που βρισκόμαστε σε κοντινή ηλικία και έχουμε παίξει αντίπαλοι στα εφηβικά. Τέλος, η προώθηση που γίνεται μέσω διαδικτύου είναι σημαντική για το Σύνδεσμο, όπως και το ότι ο ΣΕΑΥ θα βρεθεί στην επόμενη συνάντηση της ΚΟΕ με την ΕΠΑΥ. Η γενική αίσθηση των αθλητών της Β’ είναι ότι κάτι πάει να γίνει. Θα ακουστεί η φωνή μας, η οποία δεν φτάνει στα αυτιά των αρμοδίων. Ίσως και να άργησε αρκετά χρόνια να γίνει κάτι ανάλογο. Βέβαια, διαφορετικά αντιμετωπίζουν το Σύνδεσμο παιδιά που αγαπάνε το άθλημα και έχουν δίψα για διάκριση και αλλιώς παίκτες μικρότερων κατηγοριών που απλώς πέφτουν στην πισίνα την ώρα των αγώνων το καλοκαίρι».

Το επίπεδο της Β’ κατηγορίας είναι αξιόλογο ή όχι; Στη Λάρισα τι στόχο έχετε;

«Το επίπεδο είναι τραγικό. Είναι κοροϊδία να δουλεύεις όλο το χρόνο για να αντιμετωπίσεις ομάδες που μαζεύονται τελευταία στιγμή. Εφόσον το επίπεδο είναι τέτοιο, ας ξεκινήσει η Β’ να επενδύει στους νεαρούς αθλητές. Ίσως με υποχρεωτικό όριο 2-3 κάτω από 20 χρονών στην 7αδα. Η Λάρισα δουλεύει με πιτσιρίκια και οι ακαδημίες της έχουν πολλά παιδιά. Πώς θα τα κρατήσω αν δεν παίζουν ποτέ; Χρειάζονται κίνητρο. Φέτος πάμε βήμα-βήμα για να σωθούμε και ότι προκύψει. Δεν κοιτάμε ψηλά. Είμαστε νεανικό σύνολο. Θέλουμε να τελειώσουμε τη χρονιά όμορφα, όπως την ξεκινήσαμε».

Ήταν 2001 όταν σε τουρνουά στη Σλοβακία ο Αργύρης Θεοδωρόπουλος έκανε την πρώτη του συμμετοχή με την Εθνική ανδρών. Ακολούθησαν οι Μεσογειακοί Αγώνες στην Τυνησία το ίδιο έτος, οι πρώτες επίσημες συμμετοχές του 32χρονου περιφερειακού. Έκτοτε, τρεις Ολυμπιάδες, Αθήνα, Πεκίνο, Λονδίνο και 245 συμμετοχές με την Ελλάδα, ενώ το κοντέρ σταμάτησε στα 205 γκολ.

Ο Αργύρης Θεοδωρόπουλος είναι από τους αθλητές-σημείο αναφοράς για το ελληνικό πόλο, αλλά και την Εθνική ομάδα. Εκτός από τα παραπάνω, ο παίκτης του Παναθηναϊκού μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΑΥ, για τα κακώς κείμενα του αθλήματος, το παρελθόν του Συνδέσμου, όταν ο ίδιος ήταν αναπληρωματικό μέλος, αλλά και το πώς αντιλαμβάνεται το νέο ξεκίνημα του ΣΕΑΥ.

Ποιες είναι οι παθογένειες της ελληνικής υδατοσφαίρισης;

«Ένα σοβαρό λάθος των παικτών είναι η ανέχεια. Δεν στηρίζουμε το άθλημα μας όσο θα έπρεπε. Μάλλον δεν θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε τη στιγμή που οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες. Αυτό είναι ένα κομμάτι που πρέπει να συμβάλει πολύ ο Σύνδεσμος. Επίσης, η απαρχαιωμένη διοίκηση. Δεν είναι δυνατόν 30 χρόνια να βρίσκονται οι ίδιοι άνθρωποι σε καίριες θέσεις. Χρειάζονται φρέσκες ιδέες και φρέσκα μυαλά. Το ότι ο ΣΕΑΥ θα βρεθεί στην επόμενη συνάντηση με την ΚΟΕ και την ΕΠΑΥ είναι ότι καλύτερο. Είναι τεράστιο βήμα για να ακούγεται η δική μας άποψη, γιατί η πλευρά των αθλητών είναι αυτή που πονάει πραγματικά και όχι οι παράγοντες. Ακόμη, η μη εξεύρεση πόρων είναι σημαντικό πρόβλημα. Το οικονομικό είναι κινητήριος μοχλός για κάθε εγχείρημα. Δεν νοείται μόνο δύο ομάδες από τις 12 της Α1 να είναι εντάξει ως προς τις υποχρεώσεις τους. Μιλάμε χρόνια για ανταγωνιστικό πρωτάθλημα  και πρέπει κάποια πράγματα να είναι αυτονόητα. Η ΚΟΕ και οι διοικήσεις των σωματείων οφείλουν να βρουν λύση. Είναι προτιμότερο αν ένας σύλλογος δεν έχει χρήματα να αποσύρεται, παρά να ξεφτιλίζει τους αθλητές του. Τέλος, ακόμα μια παθογένεια είναι ότι διώχνουμε ανθρώπους ικανούς αποδεδειγμένα, οι οποίοι με το υπάρχον καθεστώς αηδιάζουν από αυτό που βιώνουν και αντιμετωπίζουν».

Μίλησε μας για τον ΣΕΑΥ του παρελθόντος, όπως τον βίωσες. Ποια λάθη δεν πρέπει να επαναληφθούν;

«Ο ΣΕΑΥ λειτουργούσε, αλλά δεν λειτουργούσε. Ήμουν αναπληρωματικό μέλος παλαιότερα. Φέτος δεν έθεσα υποψηφιότητα γιατί έχω την πεποίθηση ότι ποτέ δεν πρόκειται να είμαστε, οι αθλητές, μια γροθιά. Ο καθένας δυστυχώς κοιτάει τον εαυτό του, όπως γίνεται και στην κοινωνία, ενώ αρκετοί βάζουν πάνω από όλα τις «μικροσχέσεις» που έχουν με σωματεία και με τις διοικήσεις αυτών. Δεν μπορούμε να επιτύχουμε κάτι αξιοσημείωτο. Καμία «νίκη», όσον αφορά τα δικαιώματα μας. Τα παραπάνω το κατάλαβα στην Άρτα. Τότε μόνο εγώ και ο Γιάννης Θωμάκος δεν είχαμε παίξει από τον Ολυμπιακό. Ήταν η περίοδος που συζητιόταν το χρονικό και ηλικιακό όριο αποδέσμευσης ενός αθλητή. Τέλος πάντων, είναι δύσκολο να συμπλεύσεις με πολλούς. Τώρα, πώς γίνεται σε άλλα αθλήματα να είναι ενωμένοι και στο πόλο να μην γίνεται ποτέ, δεν το καταλαβαίνω. Προφανώς βολευόμαστε όλοι με μια κατάσταση. Τα συμφέροντα δεν μας αφήνουν να δούμε πιο μακριά. Ο ΣΕΑΥ είναι αυτός που πρέπει να ενώσει τους παίκτες. Αυτό θα γίνει μόνο αν ο Σύνδεσμος πείσει ότι λειτουργεί προς όφελος των αθλητών. Τότε, στην Άρτα, ο Σύνδεσμος δεν είχε εμπνεύσει. Για να ολοκληρώσω, δεν πίστευα και δεν πιστεύω ότι θα γίνει συνολική προσπάθεια, όμως έχω εμπιστοσύνη στα παιδιά που βρίσκονται στο συμβούλιο, τα οποία υπήρξαν και συμπαίκτες μου. Οι αρχικές κινήσεις που κάνουν είναι πρωτόγνωρες και ελπιδοφόρες».

Ο συνδικαλισμός είναι μια λέξη που πρέπει να βάλουμε δίπλα στον ΣΕΑΥ ή καλύτερα να μην κινηθεί ο Σύνδεσμος σε μια τέτοια κατεύθυνση; Τουλάχιστον με την «επαγγελματική» μορφή του συνδικαλισμού που παρατηρούμε στη χώρα μας;

«Οι αθλητές δεν πρέπει να γίνουν συνδικαλιστές. Κάποια συμφέροντα παικτών τους οδηγούν να λειτουργούν μονομερώς. Ο ΣΕΑΥ δεν πρέπει να γίνει συνδικαλιστικό όργανο. Εμείς θέλουμε να κάνουμε το πόλο καλύτερο, αλλά δυστυχώς γίνεται χειρότερο χρόνο με το χρόνο. Αλλαγές είναι αναγκαίες στο οργανωτικό κομμάτι. Τα λεφτά δεν είναι τόσο απαραίτητα, όσο ικανοί άνθρωποι στις θέσεις που «καίνε». Για να γίνει πιο εμπορικό το άθλημα πρέπει να αλλάξουν πράγματα που επηρεάζουν την εικόνα του πόλο σε έναν αγώνα. Από τις εμφανίσεις, μέχρι τα χρονόμετρα. Κάτι ακόμα για το θέμα του καλοκαιριού. Να γίνεται η Α1 το καλοκαίρι. Θα είχαμε εξοικονόμηση χρημάτων που είναι απαραίτητα για τις πισίνες και λόγω καιρού θα υπήρχε μεγαλύτερη προσέλευση θεατών».

Για τις κινήσεις του Συνδέσμου, ύστερα από την επανεκκίνηση του φέτος, τι γνώμη έχεις;

«Ο ΣΕΑΥ κινείται σωστά και με την προβολή του στο διαδίκτυο και με την παρουσία του στα συμβούλια της ΚΟΕ. Θα μπορούσε ο Σύνδεσμος να καλέσει τα σωματεία της Α1 πριν την έναρξη της επόμενης σεζόν και να τους «αναγκάσει» να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις. Όσο οικονομικά αδύναμος και να είσαι μπορείς να δημιουργήσεις, αρκεί να υπάρχει θέληση».

Αθήνα 2004, Μόντρεαλ 2005. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού πόλο. Όταν τα σκέφτεσαι, αναπολείς εκείνες τις στιγμές;

«Σίγουρα και η Αθήνα και το Μόντρεαλ ήταν μεγάλες επιτυχίες για το άθλημα. Ήταν ένα ωραίο ταξίδι, το οποίο ήταν επίπονο και κουραστικό. Τα νέα παιδιά, επειδή συνομιλώ με συμπαίκτες μου στον Παναθηναϊκό και όχι μόνο, δεν γνωρίζουν τον τρόπο για να φθάσουν σε τόσο μεγάλες επιτυχίες. Το θεωρούν εύκολο και δεν είναι. Παρ΄όλα αυτά, όταν τελειώνει αυτό το ταξίδι αναπολείς όμορφες στιγμές, όσο σκληρές κι αν ήταν τότε».