Η Α1 γυναικών οδεύει στην ολοκλήρωσή της, καθώς Ολυμπιακός και Βουλιαγμένη θα αναμετρηθούν στη σειρά των τελικών, με στόχο το τρόπαιο της πρωταθλήτριας Ελλάδος.

Ο Ναυτικός Όμιλος Ρεθύμνου μπορεί να μην κατάφερε να πάρει το εισιτήριο για την τετράδα του πρωταθλήματος, όμως έκανε το βήμα παραπάνω σε σχέση με την περυσινή έκτη θέση, τερματίζοντας 5^ος στην κατάταξη, ενώ είδε την κορυφαία παίκτρια του, την Τόνια Σολανάκη, να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις του πίνακα των σκόρερ.

Με αφορμή την επιτυχημένη πορεία της ομάδας του Κώστα Φιτσανάκη στην Α1 γυναικών, αλλά και την τακτική γενική συνέλευση του ΣΕΑΥ στις 3 Μαΐου, το www.seay.gr συνομίλησε με την Τόνια Σολανάκη.

–  Σε σύγκριση με την περασμένη σεζόν και αφού μεσολάβησαν οι προτάσεις του ΣΕΑΥ για την αναβάθμιση των πρωταθλημάτων, θεωρείς ότι οι συνθήκες βελτιώθηκαν ή υπάρχουν ακόμη σοβαρές παθογένειες;

Νομίζω πως είναι, όπως το ανέφερες. Υπάρχουν παθογένειες στην υδατοσφαίριση. Κάποιοι παράγοντες, όπως ο ΣΕΑΥ, προσπαθούν για την «ίαση» αυτών και κάποιοι άλλοι στέλνουν το άθλημα στην «εντατική». Θεωρώ ότι ο ΣΕΑΥ που έχω τη χαρά και την τιμή να είμαι μέλος, έκανε πολύ σωστές, μετρημένες και αναγκαίες προτάσεις για επίσης αναγκαίες (δυστυχώς) αλλαγές. Από πολύ μικρά πράγματα που δίνουν κίνητρο και αναβαθμίζουν το πρωτάθλημα, μέχρι και πιο σημαντικά όπου θα μπορούσαν απλά να το διατηρήσουν σε ένα αξιοπρεπές για τη χώρα και για τις επιτυχίες της στον χώρο αυτό, αλλά και τους αθλητές επίπεδο, που δυστυχώς όμως δεν εισακούσθηκαν και είχαμε φαινόμενα που όλοι γνωρίζουμε. Πάντως για εμένα, ένα είναι σίγουρο. Ότι κανείς δεν αγαπάει ή θέλει να αναβαθμιστεί το άθλημα μας, περισσότερο από τους ίδιους τους αθλητές.

–   Πως αξιολογείς τις κινήσεις του Συνδέσμου, στον πρώτο χρόνο επαναλειτουργίας του και σε ποια σημεία θα ήθελες, ως αθλήτρια, να δοθεί περισσότερη προσοχή;

Πως θα μπορούσα να κρίνω μια προσπάθεια από συναθλητές και συναθλήτριες μου που αγαπάνε το πόλο και κάνουν ότι μπορούν για την ουσιώδη αναβάθμιση του, εκτός από θετική; Και μόνο το γεγονός ότι είμαι μέλος του Συνδέσμου μαρτυράει πως στηρίζω αυτή την προσπάθεια και θα ήθελα επίσημα να προσκαλέσω και τους υπόλοιπους αθλητές να έρθουν στον ΣΕΑΥ που θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα τους, θα παλεύουν για το άθλημα που αγαπάμε και θα είναι ο επίσημος αντίλογος εκ μέρους όλων μας, για κάθε τι που γίνεται ενάντια στο «συμφέρον» του αθλήματος, αλλά και των πρωταγωνιστών του, δηλαδή των αθλητών. Η ισχύς εν τη ενώσει! (Διευκρίνιση, νομίζω αναγκαία, που μπορεί να στενοχωρήσει κάποιους που έχουν μπερδευτεί τελευταία σε αυτό το κομμάτι. Φυσικά υπάρχουν και αρνητικοί πρωταγωνιστές, αλλά δεν μας χρειάζονται).

 Όσον αφορά στο που πρέπει να δοθεί περισσότερη προσοχή, επειδή δεν έχει τύχει να είμαι σε κάποια συγκέντρωση και δεν έχω εικόνα για τα σχέδια του Συνδέσμου μελλοντικά, επακριβώς δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, πέραν του ότι θεωρώ πως μέχρι στιγμής είναι πολύ σημαντική η προσπάθεια και είμαι αρκετά ευχαριστημένη από αυτά πού βλέπω και ακούω από πλευράς ΣΕΑΥ.

–  Ο Ναυτικός Όμιλος Ρεθύμνου, έδωσε το «παρών» σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες, ενώ γυναικεία ομάδα τερμάτισε 5^η στην Α1. Μίλησε μας για τις συνθήκες που επικρατούν στο σύλλογο και τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει μια επαρχιακή ομάδα.

Να σας πω αρχικά ότι αγωνίζομαι σε ένα απόλυτα υγειές σωματείο και είναι σημαντικό να το τονίσουμε, διότι όπως είπες και χωρίς να έχω καμία διάθεση να «κλαφτώ», ένα σωματείο της επαρχίας έχει όσες δυσκολίες και προβλήματα, όσο έχουν και τα σωματεία του κέντρου και ακόμη περισσότερα. Δεν είναι δουλειά μου να μιλάω για αυτά, αλλά επειδή τα ζω θα ήταν άδικο να μην ακουστεί πόσο δύσκολο είναι να μπαίνεις στο καράβι για εννιά ώρες, να πηγαίνεις για αγώνα και να έχεις άλλες εννιά ώρες επιστροφή. Συν την οικονομική, πέρα από τη σωματική, επιβάρυνση, χωρίς καμία βοήθεια από την Πολιτεία. Έχουμε πολλά παραπάνω ταξίδια σε σχέση με μια αθηναϊκή ομάδα όπως γίνεται αντιληπτό. Δεν έχουμε τη δυνατότητα φιλικών αγώνων, ούτε καν τη δυνατότητα να κάνουμε μια προπόνηση όλες μαζί και βρισκόμαστε μόνο στους αγώνες αν περιοριστώ στο αθλητικό κομμάτι. 

–  Με το πέρας της κανονικής περιόδου της Α1 γυναικών, βρίσκεσαι εκ νέου στις πρώτες θέσεις των σκόρερ. Είσαι ικανοποιημένη με την απόδοση σου τη φετινή σεζόν, αλλά και με την 5η θέση που κατέλαβε η ομάδα σου;

Θεωρώ πως είναι μια θέση που μας άξιζε και μάλιστα αν σκεφτείτε πως βρισκόμασταν σαν ομάδα μόνο στους αγώνες και ότι η κάθε μια έκανε προπόνηση μόνη της, κολυμπούσε και έκανε πάσες παρέα με την αγωνιστική της συνείδηση. Ναι. Είναι επιτυχημένη. Είναι ένα σκαλί παραπάνω από πέρυσι, δύο από πρόπερσι και θέλω να ελπίζω μια θέση κάτω από του χρόνου.

 Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν είμαι ικανοποιημένη. Φθάσαμε στην πολυπόθητη πηγή και νερό δεν ήπιαμε. Όχι πως η Γλυφάδα δεν κέρδισε δίκαια, αλλά όχι πως και εμείς δεν χάσαμε. Μένει πίκρα όταν χάνεις την τετράδα, από ένα παιχνίδι που μπορούσες να νικήσεις, αλλά και περισσότερο από ανόητες και απαράδεκτες-αδικαιολόγητες ήττες στην πορεία του πρωταθλήματος. Προσωπικά, εφόσον με ρωτάς, δεν θα έλεγα ότι αγωνιστικά τα πήγα άσχημα σε σχέση με την προπόνηση που έκανα. Σίγουρα αδίκησα τον εαυτό μου γιατί έπρεπε και μπορούσα να δώσω περισσότερα, αν ήμουν σε καλύτερη φυσική κατάσταση και αν είχα κάνει περισσότερη προσπάθεια. Μετά από κάθε χαμένο αγώνα, ήταν αυτό το κάτι παραπάνω που ήθελα να δώσω και δεν έδωσα, αυτό με στενοχωρούσε γιατί έφταιγα αποκλειστικά εγώ.

 Τέλος, χωρίς να θέλω να υπερβάλλω, μέσα στις επιτυχίες του σωματείου είναι πως η ομάδα είναι μονιασμένη, αγαπημένη και ευχαριστημένη από τη διοίκηση σε όλα τα επίπεδα. Νομίζω πως όταν υπάρχουν αυτές οι τόσο γερές και σημαντικές βάσεις οι επιτυχίες δεν θα αργήσουν να έρθουν, αν δεν έχουν ήδη έρθει.

Η τελική φάση του πρωταθλήματος Εφήβων επέφερε αναβολή, όσον αφορά τον όμιλο Κρήτης της Α2, ύστερα από σχετικό αίτημα του Ναυτικού Ομίλου Χανίων.

Παρότι οι αγώνες προγραμματίστηκαν εκ νέου για το τριήμερο, 8-9-10 Μαΐου, οι αναμετρήσεις αναβλήθηκαν για δεύτερη φορά, διότι η Ομοσπονδία έκανε δεκτό το αίτημα του κρητικού συλλόγου, ο οποίος είχε δύο βασικά στελέχη του, Παπασηφάκη και Σκουμπάκη, στην αποστολή της εθνικής Εφήβων που ταξίδεψε στο Μπακού για τουρνουά προετοιμασίας.

Ο Ηλυσιακός, όπως και η Ηλιούπολη τοποθετήθηκαν επίσημα για την αναβολή του ομίλου, δηλώνοντας ενόχληση που η αναβολή γνωστοποιήθηκε μια μέρα πριν το προκαθορισμένο ταξίδι των ομάδων στην Κρήτη, ενώ τα δύο αθηναϊκά σωματεία κάνουν λόγο για άνιση μεταχείριση.

Το www.seay.gr συνάντησε τον τερματοφύλακα του Ηλυσιακού, Νικόλαο Κεραμειανάκη, ο οποίος έχει θητεύσει με επιτυχία στο Ναυτικό Όμιλο Χανίων, κατακτώντας με το σκουφάκι του τρία πανελλήνια πρωταθλήματα υποδομών, ενώ έχει φορέσει και το εθνόσημο στις ομάδες Παίδων, Εφήβων και Νέων.

Ο 24χρονος παίκτης αγωνίζεται για λογαριασμό του Ηλυσιακού τα τελευταία χρόνια και μιλάει στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου Ελλήνων Αθλητών Υδατοσφαίρισης για την διπλή αναβολή του ομίλου Κρήτης και για την απήχηση του ΣΕΑΥ στους παίκτες της Α2, ενώ χαρακτηρίζει την διάδοση του Συνδέσμου ως «στοίχημα σεβασμού προς τον εαυτό μας».

Η διπλή αναβολή του ομίλου Κρήτης τι είδους αναστάτωση έφερε στην ομάδα σας και κατά πόσο θεωρείτε ότι είναι παράλογη η αιτία της μη πραγματοποίησης των αγώνων;
Κατά την άποψή μου η αναστάτωση που προκλήθηκε στην ομάδα του Ηλυσιακού ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με αυτή των περισσότερων ομάδων. Αιτία της αναστάτωσης αποτελεί τόσο ο τρόπος με τον οποίο ανακοινώθηκε η απόφαση της τελευταίας αναβολής όσο και το γεγονός ότι οι ομάδες ενημερώθηκαν μία μέρα πριν το ταξίδι για το Ηράκλειο. Πιστεύω ότι όλες οι ομάδες έχουν το δικαίωμα να υποβάλουν τα αιτήματά τους στην ομοσπονδία για οποιοδήποτε θέμα ή πρόβλημα που προκύπτει. Αντίστοιχα και η ομοσπονδία οφείλει να παίρνει αμερόληπτες αποφάσεις, οι οποίες θα έχουν ως σκοπό τη βελτίωση διεξαγωγής των αγώνων. 

Ποιοι είναι οι λόγοι που ο ΣΕΑΥ δεν είναι τόσο διαδεδομένος στους αθλητές της Α2 και πώς θα μπορούσε ο Σύνδεσμος να δράσει, ώστε να αποκτήσει περισσότερα μέλη;
Η μειωμένη συμμετοχή αθλητών της Α2 στον ΣΕΑΥ είναι γεγονός και μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους.  Για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος προτείνω εμείς ως αθλητές να συμμετέχουμε στον σύνδεσμο, καθώς τα θέματα που εξετάζονται από τον ΣΕΑΥ αποτελούν προσωπική υπόθεση κάθε αθλητή. Με αυτόν τον τρόπο θα ανοίξει ένας εποικοδομητικός διάλογος στον οποίο τα μέλη των ομάδων της Α2 θα μπορέσουν να εκφράσουν τα προβλήματά τους λύνοντάς τα σε συνεργασία με το σύνδεσμο. Απαραίτητη κρίνω και την προσέγγιση των αθλητών από τον ΣΕΑΥ με την συζήτηση θεμάτων και την διοργάνωση συνεδριάσεων και εκδηλώσεων που αφορούν όλες τις κατηγορίες.

Θεωρείς ότι σε βάθος χρόνου και με την κατάλληλη στήριξη ο ΣΕΑΥ θα μπορεί να παρεμβαίνει σε περιστατικά που μειώνουν την αξία του αθλήματος και των μελών του, όπως για παράδειγμα το περιστατικό στον όμιλο Κρήτης;
Νομίζω ότι ο ΣΕΑΥ είναι ένα μεγάλο στοίχημα σεβασμού προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Αν εμείς σεβαστούμε τον εαυτό μας και συνδράμουμε σε αυτή την προσπάθεια δημιουργώντας ένα πολυπληθή σύλλογο με ουσιαστική δύναμη άποψης, τότε πιστεύω πως θα έχουμε επιτύχει τον στόχο μας. Έτσι ο ΣΕΑΥ θα μπορεί να επεμβαίνει όντας κομμάτι των εξελίξεων, καθώς τέτοιου είδους περιστατικά μπορεί να προκύψουν και μελλοντικά.

Ο Ηλυσιακός είναι ανάμεσα στα φαβορί για άνοδο στην Α1, όμως πρώτα οφείλει να περάσει από έναν όμιλο, όπου Ηλιούπολη και Χανιά διεκδικούν επίσης την πρόκριση. Θα είστε έτοιμοι για τις συγκεκριμένες αναμετρήσεις;

Ο Ηλυσιακός είναι έτοιμος να δώσει την μάχη του για την άνοδο στην Α1 κόντρα σε οποιαδήποτε ομάδα της Α2 κατηγορίας. Έχουμε προετοιμαστεί κατάλληλα και πιστεύω πως αυτό φάνηκε στα αποτελέσματα του πρώτου γύρου. Δεν θα σταματήσουμε να προσπαθούμε για την επίτευξη των στόχων μας στους επόμενους γύρους του πρωταθλήματος.

Αύριο  Παρασκευή, 27 Μαρτίου, ανοίγει η αυλαία για την Α2 κατηγορία των ανδρών σε Αθήνα, Βόλο και Πάτρα.

Μια από τις σημαντικότερες παρουσίες θα είναι εκείνη του Γιώργου Κατσουλάκη, ο οποίος ύστερα από σειρά ετών αποφάσισε να μην αγωνιστεί εκ νέου στην Α1, αλλά να επιστρέψει στην ομάδα που τον ανέδειξε, τον ΝΟ Χανίων, προκειμένου να τον ενισχύσει στην προσπάθεια ανόδου στην μεγάλη κατηγορία.

Το www.seay.gr μίλησε με τον 31χρονο παίκτη και μέλος του ΣΕΑΥ, όχι μόνο για την αγωνιστική κατάσταση του ΝΟΧ και τον δύσκολο όμιλο του, αλλά επίσης για το μεγάλο πρόβλημα του συλλόγου που είναι η λειτουργία της 50άρας πισίνας, την απόφαση του ίδιου να μην συνεχίσει την καριέρα του σε σωματείο της Α1, όπως και για την σημαντική πρόκριση της εφηβικής ομάδας των Χανίων στην τελική φάση του εν λόγω πρωταθλήματος.

– Εδώ και ένα – ενάμισι χρόνο τα Χανιά κάνουν μια προσπάθεια ανασύστασης. Πώς βιώνεις την μέχρις στιγμής κατάσταση στην ομάδα;

«Ο σύλλογος κάνει προσπάθειες και κοινή επιθυμία όλων είναι η άνοδος στην Α1 κατηγορία. Βέβαια, το πρόβλημα των Χανίων είναι η λειτουργία της πισίνας, καθώς το διαθέσιμο πετρέλαιο δεν επαρκεί για την θέρμανσή της. Σε περίπτωση που η ομάδα ανέβει, αυτό θα είναι μείζον ζήτημα για την συμμετοχή της. Δεν υπάρχει ανταπόκριση από την Πολιτεία, διότι όλοι οι αθλητικοί χώροι αντιμετωπίζουν προβλήματα και τα λεφτά δεν επαρκούν. Όσον αφορά την ομάδα μας, υπήρξαν κάποιες σημαντικές προσθήκες, το κλίμα είναι καλό και στόχο έχουμε να είμαστε εξ αρχής ανάμεσα στις ομάδες που θα διεκδικήσουν άνοδο. Το έργο του προπονητή μας, του Ηλία Μαχαίρα, είναι ιδιαίτερα σημαντικό και ελπίζουμε να φανεί και στο νερό».

– Την Παρασκευή ξεκινά ο πρώτος γύρος της Α2 κατηγορίας και τα Χανιά βρίσκονται στον ίδιο όμιλο με το Ρέθυμνο, τον ΟΦΗ, τον Ηλυσιακό και την Ηλιούπολη. Τι προσδοκάς από την επίσκεψή σας στην Αθήνα (Ιλίσιο κολυμβητήριο) για τα συγκεκριμένα παιχνίδια;

«Κληρωθήκαμε στον πιο δύσκολο όμιλο, καθώς εκεί βρίσκονται τρεις ομάδες που επιζητούν την άνοδο. Η Ηλιούπολη, ο Ηλυσιακός και εμείς. Θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Δεν έχω αγωνιστεί ποτέ στην Α2 και δεν γνωρίζω το επίπεδο, όμως ως Χανιά είμαστε σε καλή κατάσταση, προπονούμαστε όλοι μαζί και θα επιδιώξουμε το απόλυτο των νικών».

– Παρότι ομάδες της Α1 ενδιαφέρθηκαν να σε εντάξουν στο δυναμικό τους, εσύ προτίμησες να αγωνιστείς σε χαμηλότερη κατηγορία. Ποιο σκεπτικό σε οδήγησε σε αυτήν την απόφαση και τι απολογισμό κάνεις αυτή τη στιγμή, πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων;

 «Δεν κρύβω ότι θα ήθελα να αγωνίζομαι στην πρώτη κατηγορία, όμως επειδή πήρα την απόφαση να εγκατασταθώ στα Χανιά, θα έπρεπε κάθε Σαββατοκύριακο να ταξιδεύω για τους αγώνες, αλλά και να προπονούμαι μόνος. Το έκανα την περυσινή περίοδο, όσο έπαιζα στον ΠΑΟΚ και ήταν δύσκολο. Επίσης, η οικογένεια μου έπαιξε κύριο ρόλο στην απόφαση, δεν ήθελα να αφήνω την γυναίκα μου και το παιδί μου. Ευελπιστώ να κερδίσουμε την άνοδο στην Α1 με τον ΝΟΧ, να λυθούν όλα τα προβλήματα, ώστε να αγωνιστώ ξανά στην μεγάλη κατηγορία με το σύλλογο που με ανέδειξε».

– Η εφηβική ομάδα του ΝΟΧ πήρε μια σημαντική πρόκριση στις κορυφαίες δέκα ομάδες και θα αγωνιστεί στην τελική φάση, ενώ ο σύλλογος εκπροσωπείται με δύο αθλητές στην Εθνική ομάδα Εφήβων. Είναι αυτά ορισμένα ουσιαστικά βήματα για την επάνοδο των ακαδημιών του συλλόγου στην κορυφή;

«Οι ακαδημίες μας δουλεύουν σωστά με τον Γιάννη Ζαγουράκη και τον Ηλία Μαχαίρα, όμως αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, δηλαδή αυτό της πισίνας. Δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος. Παρόλα αυτά, η κλήση των Παπασηφάκη και Σκουμπάκη στην Εθνική Εφήβων δείχνει ότι γίνεται καλή δουλειά στο σύλλογο. Είναι σημαντική η πρόκριση των παιδιών στις δέκα κορυφαίες ομάδες της χώρας, μια πρόκριση που ήρθε από έναν όμιλο που συμμετείχαν η Βουλιαγμένη, ο Ολυμπιακός ο Εθνικός».

– Ως έμπειρος αθλητής και μέλος του ΣΕΑΥ, τι δεν θα ήθελες να συναντήσεις στα επικείμενα παιχνίδια της Α2 κατηγορίας; ΄

 «Δεν θα ήθελα να υπάρχει ένταση, είτε στις κερκίδες, είτε εντός νερού. Φυσικά, δεν θα ήθελα να υπάρξουν ομάδες που δεν θα αγωνιστούν τελικά, λόγω οικονομικών προβλημάτων, φαινόμενο που το συναντάμε ακόμα και στην Α1 ή το Κύπελλο. Εύχομαι όλα να κυλήσουν ομαλά. Το επίπεδο μπορεί να είναι πιο χαμηλό, όμως τα τέσσερα παιχνίδια σε τρεις μέρες είναι κάτι ιδιαίτερα κουραστικό και προσωπικά έχω να το βιώσω από τα ηλικιακά πρωταθλήματα. Παρά την κούραση πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Τέλος, θέλω να πω ότι είναι λυπηρό να υπάρχουν τόσα προβλήματα με τα κολυμβητήρια σε όλη την χώρα. Το άθλημα μας προσφέρει διαρκώς μεγάλες επιτυχίες στον ελληνικό αθλητισμό, όμως όσο δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι χώροι, τόσο θα χάνονται ταλέντα, αλλά και ευκαιρίες για διάκριση».

Την επερχόμενη αγωνιστική σεζόν δεν θα δούμε το όνομα του ανάμεσα στους σκόρερ της Α1 ανδρών, όπως συνηθίζαμε εδώ και πολλά χρόνια, ούτε θα αποτελεί αρχηγός κάποιας ομάδας.

Ο Κώστας Παυλίδης έφερε απροσδόκητη είδηση στο ελληνικό πόλο, όταν το καλοκαίρι αποφάσισε να συνεχίσει την μακρά καριέρα του στον Άθω και τη Β’ κατηγορία.

Διανύοντας την τέταρτη δεκαετία της ζωής του ο πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ και της Κέρκυρας θυμάται τον εαυτό του στον ΣΕΑΥ, από τότε που ήταν νεαρός και μιλάει στο www.seay.gr για τις κινήσεις του Συνδέσμου από την ενεργοποίησή του, έως σήμερα, ενώ τονίζει ότι πρέπει να κοιτάξουμε τα βασικά προβλήματα στο ελληνικό πόλο, ώστε να επέλθει η ζητούμενη βελτίωση των συνθηκών, όχι αποκλειστικά για πρόσωπα που πρωταγωνιστούν, αλλά κυρίως για τα παιδιά που έρχονται στο άθλημα.

– Ο ΣΕΑΥ συμπληρώνει επτά μήνες από την επαναλειτουργία του. Τι αποτίμηση κάνεις για τις κινήσεις του συνδέσμου έως σήμερα;

«Πιστεύω, ειλικρινά, ότι η δουλειά που έχει γίνει μέχρι τώρα είναι αντάξια των προσδοκιών που πρέπει να έχουμε, όσοι ασχολούμαστε με την υδατοσφαίριση. Η ενεργοποίηση του ΣΕΑΥ όφειλε να γίνει πριν πολλά χρόνια. Να φανταστείτε, ήμουν μέλος του ΣΕΑΥ πριν ενηλικιωθώ, με την παλιά «φουρνιά». Για ένα διάστημα, η σιωπή του συλλόγου έκανε κακό στους αθλητές. Θεωρώ ότι με τις κινήσεις που κάνει ο Σύνδεσμος, τόσο με τις επαφές με την ΕΠΑΥ, όσο και με τις προτάσεις για την ανάπτυξη του αθλήματος, αν η ΚΟΕ και οι σύλλογοι αγκαλιάσουν την προσπάθεια, η ελληνική υδατοσφαίριση θα ωφεληθεί».

– Πρέπει να συμφωνήσουμε ότι πρωτάθλημα Α1 ανδρών και γυναικών, ουσιαστικά δεν υφίσταται. Τίποτα, δεν θυμίζει πρωτάθλημα και αγώνες. Οι προτάσεις του ΣΕΑΥ προς την ΕΠΑΥ σε άλλη περίπτωση ή δεν θα γίνονταν ή θα φαίνονταν απόλυτα λογικές. Παρόλα αυτά, στο ελληνικό πόλο θεωρούνται πρωτοποριακές. Γιατί;

«Αν δεν ξέραμε ότι ο Σύνδεσμος δρα στην Ελλάδα, θα πιστεύαμε ότι οι προτάσεις αναφέρονται σε κάποια τριτοκοσμική χώρα. Προτάσεις όπως ότι πρέπει να υπάρχει ζεστό νερό στα ντους ή να μην κλείνουν τα κολυμβητήρια είναι ενδεικτικές της υπάρχουσας κατάστασης. Η ουσία είναι ότι είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με τις λεπτομέρειες, από τη στιγμή που οι αρμόδιοι φορείς έχουν οδηγήσει εκεί το άθλημα. Πρέπει να ξεκινήσουμε από τα βασικά και αυτός είναι ο λόγος που στείλαμε τη συγκεκριμένη επιστολή προς την ΕΠΑΥ. Αν δεν ξεκινήσουμε από αυτά, δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε θέματα που άλλες χώρες είναι μπροστά εκατό χρόνια. Πρέπει να σταματήσει η «καραμέλα» της κρίσης. Κρίση υπάρχει παντού. Πρέπει να διασφαλίσουμε σωστές συνθήκες στα πρωταθλήματα, αλλά και στις προπονήσεις, κυρίως για τα παιδιά που έρχονται στο πόλο. Τίποτα δεν θυμίζει πρωτάθλημα. Είναι βασικά πράγματα, το να μην υπάρχουν διαδρομές στο νερό λίγα λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα, ο περιβάλλοντας χώρος του κολυμβητηρίου ή το να μην έχει ώρα κοινού, ακριβώς πίσω από το τερέν και όχι μόνο αυτά».

– Στη Θεσσαλονίκη πώς αντιμετωπίζουν τον Σύνδεσμο και με ποιο τρόπο μπορεί η συμπρωτεύουσα να ενισχύσει την προσπάθεια του ΣΕΑΥ;

«Η αντιμετώπιση που είχαμε στην αρχή ήταν πολύπλευρη. Οι νεαροί αθλητές ήταν ενθουσιώδεις, όμως οι παλαιότεροι ήταν ιδιαίτερα δύσπιστοι. Η πορεία του ΣΕΑΥ δεν τους δικαιώνει. Ο Σύνδεσμος ήδη κινείται σε πολλούς δρόμους για την ανάπτυξη του ελληνικού πόλο. Θα πρέπει να γίνει συνεχής προσπάθεια, ειδικότερα από μένα που είμαι στο συμβούλιο, να έρθουν νέα μέλη, διότι όσο πιο πολλά μέλη έχεις, τόσο περισσότερη δύναμη αποκτάς. Έτσι, μπορείς να πιέσεις την Ομοσπονδία και τα σωματεία. Όσον αφορά τα σωματεία, ένας σύλλογος που έχει οφειλές προς παίκτες, δεν θα πρέπει να έχει δικαίωμα συμμετοχής στο επόμενο πρωτάθλημα ή τουλάχιστον δικαίωμα μεταγραφών. Αυτό είναι πολύ σωστό γιατί στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα υπάρχουν ομάδες που συντηρούνται από το φιλότιμο των αθλητών».

– Ύστερα από μια μακρά καριέρα στην Α1, ξάφνιασες τον χώρο μας με την απόφασή σου να μεταγραφείς στον Άθω, ομάδα Β’ κατηγορίας. Ποιοι παράγοντες έπαιξαν ρόλο σε αυτό;

«Καθοριστικός παράγοντας της απόφασής μου ήταν η οικογένεια. Για οικογενειακούς λόγους απέρριψα την πρόταση του ΠΑΟΚ και ασχολήθηκα με τον Άθω γιατί πίστεψα στο όραμα των ιθυνόντων του συλλόγου να πάει η ομάδα από τη Β’ κατηγορία, στην Α1. Η ομάδα έχει πολύ καλό υλικό και είναι αλήθεια ότι μαθημένος στο υψηλό επίπεδο τόσα χρόνια, συνάντησα ανθρώπους που ότι τους ζητούσα μου έλεγαν σε όλα «ναι». Από τα λάστιχα των αθλητών, έως τις ιατρικές εξετάσεις των αθλητών. Οι συνθήκες στον Άθω, είναι αυτές που θα ήθελα για την ομάδα στην οποία θα πήγαινα να αγωνιστώ. Φέτος, τον προπονητικό σχεδιασμό έχουμε αναλάβει εγώ (που θα παίξω κιόλας) και ο Δήμος Τόψης. Ζητήσαμε κάποια πράγματα, εξοπλισμό και άλλα, με την διοίκηση να είναι απόλυτα θετική για να κάνει η ομάδα ότι χρειάζεται για να ανέβει επίπεδο και το όμορφο είναι ότι έχουν σεβασμό για τους νεαρούς αθλητές. Είναι το σημαντικότερο να σέβεσαι τα παιδιά σου».

Δεν χωράει αμφιβολία ότι λείπει από την Α1. Ο ΝΟΠ δεν πρωταγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο αυτή τη χρονική περίοδο και περισσότερο από το ίδιο το σωματείο, «πληγώνεται» το άθλημα.

Η ιστορική ομάδας της Πάτρας βρίσκεται στον όμιλο ανόδου της Α2 και την ερχόμενη Παρασκευή θα αγωνιστεί με φόντο την Α1, ενώ ρεαλιστικός και κύριος στόχος της ομάδας του Κώστα Σακκαλή ήταν η παραμονή, όταν εκείνη ξεκινούσε την προετοιμασία της.

Ο Παναγιώτης Ορφανός μίλησε στο seay.gr για την προσπάθεια του ΝΟΠ, για το πόσο δημοφιλής ή μη είναι ο ΣΕΑΥ στην Πάτρα, ενώ υπογράμμισε ότι σημαντικότερο βήμα στην ανάπτυξη του Συνδέσμου θα είναι ο ΣΕΑΥ να μην γίνει αθηνοκεντρικός.

Όσα είπε ο τερματοφύλακας των Πατρινών στο seay.gr:

– Ο ΝΟΠ θα αγωνιστεί στον όμιλο ανόδου της Α2, κάτι που ήδη θεωρείται επιτυχία για το σωματείο. Μπορείτε να κάνετε το βήμα παραπάνω και να επανέλθει ο ΝΟΠ στην Α1;

«Ο ΝΟΠ έχει πάντα στόχο τη νίκη. Η άνοδος δεν είναι αυτοσκοπός. Αν έρθει η άνοδος, καλώς θα έρθει. Σαφώς, ο ΝΟΠ λείπει από την Α1, εκεί είναι η θέση του. Οι λόγοι που το σωματείο δεν βρίσκεται εκεί είναι θέμα μεγάλης συζήτησης. Μείναμε πέντε χρόνια στην Α1 μετά την τελευταία άνοδο και μετά «ρίξανε» τον ΝΟΠ. Τώρα η ομάδα προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της. Αγωνιστικά μπορούσε να παραμείνει».

– Η Πάτρα έχει «γεννήσει» μεγάλες ομάδες, ιστορικές γενιές και έχει βγάλει σημαντικούς αθλητές. Στην Πάτρα, πόσο γνωρίζετε και ασχολείστε με τη δράση του ΣΕΑΥ;

«Η πρώτη γνωριμία είχε γίνει μέσω του Γιώργου Ρέππα. Μόνο θετικό είναι που λειτουργεί ξανά. Πρέπει όμως να μη γίνει αθηνοκεντρικό και να αποκτήσει κλαδιά σε όλη την Ελλάδα. Ο ΣΕΑΥ πρέπει να αγκαλιάσει όλους τους αθλητές, σε όλες τις κατηγορίες. Εμείς στην Πάτρα θα στηρίξουμε τον Σύνδεσμο με όση δύναμη έχουμε. Θα μπορούσαμε περισσότερο αν ο ΝΟΠ ήταν στην Α1. Είναι θετική η συνεργασία με τον WPO, είναι απαραίτητο το θέμα με την ασφαλιστική κάλυψη των αθλητών και πρέπει να υπάρξει αποτέλεσμα».

– Στους αγώνες του ομίλου καθόδου της Α2 στην Πάτρα, όλα τα παιχνίδια έγιναν στο καταδυτήριο του «Α. Πεπανός», επειδή δίπλα είχε τις ίδιες ώρες κολυμβητικούς αγώνες. Είναι ένα ακόμη δείγμα της πρόχειρης οργάνωσης, αλλά και της παρακμής του χώρου;

«Δεν θα το σχολίαζα ως πρόχειρη οργάνωση, όσο ως παρακμή. Το οικονομικό έχει πλήξει το πόλο. Βέβαια, ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται το πρωτάθλημα, δεν το κάνει να μοιάζει με πρωτάθλημα. Είναι κάτι άλλο. Δύο αγώνες μέσα στην ίδια μέρα είναι ανήκουστο. Από την άλλη, από το να μην υπάρχει καν πρωτάθλημα είναι καλύτερα, γιατί πάντα υπάρχουν δύο όψεις στο νόμισμα. Παρ’όλα αυτά, για τους αθλητές δεν είναι καλό και δεν βοηθάει το άθλημα. Αν ο ΣΕΑΥ λειτουργήσει συλλογικά θα έχει άποψη και φωνή και θα μπορεί να είναι «παρών» στα κέντρα αποφάσεων».

Έχει πανηγυρίσει τρεις ανόδους στην Α1 με Παναθηναϊκό, ΝΟΠ και Λάρισα. Ήταν μέλος της ομάδας της Χαλκίδας στη «χρυσή εποχή» αυτής, όταν αγωνιζόταν σε Α1 και στα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Φέτος, είναι η πρώτη χρονιά που θα αγωνιστεί στη Β’ κατηγορία με το σκουφάκι του Ναυτικού Ομίλου Λάρισας, τον οποίο υπηρετεί σερί τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ πρώτη φορά αγωνίστηκε για λογαριασμό του ΝΟΛ το 2008. Ο Άγγελος Μερκουριάδης μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΑΥ για το πρωτάθλημα που ξεκινάει την Παρασκευή 20/6 και σχολίασε τη νέα δομή της κατηγορίας, ενώ τόνισε ότι οι παίκτες, οι οποίοι αγωνίζονται σε μικρότερες κατηγορίες έχουν χώρο και λόγο στο ΣΕΑΥ.

Το σύστημα διεξαγωγής της Β’ κατηγορίας άλλαξε φέτος. Πως είδες αυτή την μετατροπή;

«Παίζω πρώτη φορά στη Β’, ως εκ τούτου δεν έχω καθαρή εικόνα για το πώς διεξαγόταν στο παρελθόν. Παρ’όλα αυτά, θεωρώ ότι χάνεται το ενδιαφέρον πολύ γρήγορα έτσι όπως έχει γίνει. Ουσιαστικά, από τα πρώτα δύο Σαββατοκύριακα διαφαίνεται ποιος θα ανέβει στην Α2. Στη Λάρισα κάνουμε όλο το χρόνο προπόνηση και θα είναι κρίμα να τελειώσει τόσο νωρίς. Στηριζόμαστε σε νέα παιδιά συν εμένα που είμαι 30 και άλλον έναν συμπαίκτη μας, ο οποίος βρίσκεται στα 34 του χρόνια. Για ποιο λόγο κάναμε προπόνηση άραγε όλη τη χρονιά; Επιπλέον, τα λεφτά με τα παράβολα είναι πάρα πολλά. Η ομάδα μας κατεβάζει μίνι-παίδων το ίδιο Σαββατοκύριακο. Πόσο να αντέξει ένα σωματείο; Δεν θα πάρουμε ποτέ τίποτα πίσω, οπότε η άποψη μου για το νέο σύστημα διεξαγωγής είναι αρνητική. Δεν αξίζει τον κόπο».

Στο Ναυτικό Όμιλο Λάρισας, αλλά κι εσύ προσωπικά τι γνωρίζετε για τον ΣΕΑΥ;

«Οι κινήσεις του ΣΕΑΥ έχουν ακουστεί στο ΝΟΛ από εμένα, επειδή γνωρίζομαι από μικρός με τον Κώστα Τσαλκάνη. Ο Σύνδεσμος είναι ένα πολύ καλό βήμα για να ακουστεί η φωνή των αθλητών και να μπουν νέες ιδέες στο χώρο μας. Οι αθλητές των μικρότερων κατηγοριών έχουν χώρο και λόγο στο ΣΕΑΥ. Ως αθλητές της Β’ πιστεύω θα μας αγκαλιάσει ο Σύνδεσμος. Η Λάρισα είναι δίπλα στο ΣΕΑΥ και από Δευτέρα όλοι στην ομάδα θα γίνουν μέλη. Ακόμη, η παρουσία του Χρήστου Αφρουδάκη αποτελεί έμπνευση και όλοι τον σεβόμαστε. Χρειάζεται συνολική προσπάθεια, για να μην εκτίθενται ένα-δύο άτομα που βγαίνουν μπροστά. Άλλη δύναμη έχουν τα 50 άτομα και άλλη τα 200. Τα παιδιά που αποτελούν το Δ.Σ του ΣΕΑΥ είναι εξαίρετοι χαρακτήρες και όλοι μας τους θαυμάζουμε. Ακόμα και μερικοί όπως εγώ που βρισκόμαστε σε κοντινή ηλικία και έχουμε παίξει αντίπαλοι στα εφηβικά. Τέλος, η προώθηση που γίνεται μέσω διαδικτύου είναι σημαντική για το Σύνδεσμο, όπως και το ότι ο ΣΕΑΥ θα βρεθεί στην επόμενη συνάντηση της ΚΟΕ με την ΕΠΑΥ. Η γενική αίσθηση των αθλητών της Β’ είναι ότι κάτι πάει να γίνει. Θα ακουστεί η φωνή μας, η οποία δεν φτάνει στα αυτιά των αρμοδίων. Ίσως και να άργησε αρκετά χρόνια να γίνει κάτι ανάλογο. Βέβαια, διαφορετικά αντιμετωπίζουν το Σύνδεσμο παιδιά που αγαπάνε το άθλημα και έχουν δίψα για διάκριση και αλλιώς παίκτες μικρότερων κατηγοριών που απλώς πέφτουν στην πισίνα την ώρα των αγώνων το καλοκαίρι».

Το επίπεδο της Β’ κατηγορίας είναι αξιόλογο ή όχι; Στη Λάρισα τι στόχο έχετε;

«Το επίπεδο είναι τραγικό. Είναι κοροϊδία να δουλεύεις όλο το χρόνο για να αντιμετωπίσεις ομάδες που μαζεύονται τελευταία στιγμή. Εφόσον το επίπεδο είναι τέτοιο, ας ξεκινήσει η Β’ να επενδύει στους νεαρούς αθλητές. Ίσως με υποχρεωτικό όριο 2-3 κάτω από 20 χρονών στην 7αδα. Η Λάρισα δουλεύει με πιτσιρίκια και οι ακαδημίες της έχουν πολλά παιδιά. Πώς θα τα κρατήσω αν δεν παίζουν ποτέ; Χρειάζονται κίνητρο. Φέτος πάμε βήμα-βήμα για να σωθούμε και ότι προκύψει. Δεν κοιτάμε ψηλά. Είμαστε νεανικό σύνολο. Θέλουμε να τελειώσουμε τη χρονιά όμορφα, όπως την ξεκινήσαμε».

Ήταν 2001 όταν σε τουρνουά στη Σλοβακία ο Αργύρης Θεοδωρόπουλος έκανε την πρώτη του συμμετοχή με την Εθνική ανδρών. Ακολούθησαν οι Μεσογειακοί Αγώνες στην Τυνησία το ίδιο έτος, οι πρώτες επίσημες συμμετοχές του 32χρονου περιφερειακού. Έκτοτε, τρεις Ολυμπιάδες, Αθήνα, Πεκίνο, Λονδίνο και 245 συμμετοχές με την Ελλάδα, ενώ το κοντέρ σταμάτησε στα 205 γκολ.

Ο Αργύρης Θεοδωρόπουλος είναι από τους αθλητές-σημείο αναφοράς για το ελληνικό πόλο, αλλά και την Εθνική ομάδα. Εκτός από τα παραπάνω, ο παίκτης του Παναθηναϊκού μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΑΥ, για τα κακώς κείμενα του αθλήματος, το παρελθόν του Συνδέσμου, όταν ο ίδιος ήταν αναπληρωματικό μέλος, αλλά και το πώς αντιλαμβάνεται το νέο ξεκίνημα του ΣΕΑΥ.

Ποιες είναι οι παθογένειες της ελληνικής υδατοσφαίρισης;

«Ένα σοβαρό λάθος των παικτών είναι η ανέχεια. Δεν στηρίζουμε το άθλημα μας όσο θα έπρεπε. Μάλλον δεν θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε τη στιγμή που οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες. Αυτό είναι ένα κομμάτι που πρέπει να συμβάλει πολύ ο Σύνδεσμος. Επίσης, η απαρχαιωμένη διοίκηση. Δεν είναι δυνατόν 30 χρόνια να βρίσκονται οι ίδιοι άνθρωποι σε καίριες θέσεις. Χρειάζονται φρέσκες ιδέες και φρέσκα μυαλά. Το ότι ο ΣΕΑΥ θα βρεθεί στην επόμενη συνάντηση με την ΚΟΕ και την ΕΠΑΥ είναι ότι καλύτερο. Είναι τεράστιο βήμα για να ακούγεται η δική μας άποψη, γιατί η πλευρά των αθλητών είναι αυτή που πονάει πραγματικά και όχι οι παράγοντες. Ακόμη, η μη εξεύρεση πόρων είναι σημαντικό πρόβλημα. Το οικονομικό είναι κινητήριος μοχλός για κάθε εγχείρημα. Δεν νοείται μόνο δύο ομάδες από τις 12 της Α1 να είναι εντάξει ως προς τις υποχρεώσεις τους. Μιλάμε χρόνια για ανταγωνιστικό πρωτάθλημα  και πρέπει κάποια πράγματα να είναι αυτονόητα. Η ΚΟΕ και οι διοικήσεις των σωματείων οφείλουν να βρουν λύση. Είναι προτιμότερο αν ένας σύλλογος δεν έχει χρήματα να αποσύρεται, παρά να ξεφτιλίζει τους αθλητές του. Τέλος, ακόμα μια παθογένεια είναι ότι διώχνουμε ανθρώπους ικανούς αποδεδειγμένα, οι οποίοι με το υπάρχον καθεστώς αηδιάζουν από αυτό που βιώνουν και αντιμετωπίζουν».

Μίλησε μας για τον ΣΕΑΥ του παρελθόντος, όπως τον βίωσες. Ποια λάθη δεν πρέπει να επαναληφθούν;

«Ο ΣΕΑΥ λειτουργούσε, αλλά δεν λειτουργούσε. Ήμουν αναπληρωματικό μέλος παλαιότερα. Φέτος δεν έθεσα υποψηφιότητα γιατί έχω την πεποίθηση ότι ποτέ δεν πρόκειται να είμαστε, οι αθλητές, μια γροθιά. Ο καθένας δυστυχώς κοιτάει τον εαυτό του, όπως γίνεται και στην κοινωνία, ενώ αρκετοί βάζουν πάνω από όλα τις «μικροσχέσεις» που έχουν με σωματεία και με τις διοικήσεις αυτών. Δεν μπορούμε να επιτύχουμε κάτι αξιοσημείωτο. Καμία «νίκη», όσον αφορά τα δικαιώματα μας. Τα παραπάνω το κατάλαβα στην Άρτα. Τότε μόνο εγώ και ο Γιάννης Θωμάκος δεν είχαμε παίξει από τον Ολυμπιακό. Ήταν η περίοδος που συζητιόταν το χρονικό και ηλικιακό όριο αποδέσμευσης ενός αθλητή. Τέλος πάντων, είναι δύσκολο να συμπλεύσεις με πολλούς. Τώρα, πώς γίνεται σε άλλα αθλήματα να είναι ενωμένοι και στο πόλο να μην γίνεται ποτέ, δεν το καταλαβαίνω. Προφανώς βολευόμαστε όλοι με μια κατάσταση. Τα συμφέροντα δεν μας αφήνουν να δούμε πιο μακριά. Ο ΣΕΑΥ είναι αυτός που πρέπει να ενώσει τους παίκτες. Αυτό θα γίνει μόνο αν ο Σύνδεσμος πείσει ότι λειτουργεί προς όφελος των αθλητών. Τότε, στην Άρτα, ο Σύνδεσμος δεν είχε εμπνεύσει. Για να ολοκληρώσω, δεν πίστευα και δεν πιστεύω ότι θα γίνει συνολική προσπάθεια, όμως έχω εμπιστοσύνη στα παιδιά που βρίσκονται στο συμβούλιο, τα οποία υπήρξαν και συμπαίκτες μου. Οι αρχικές κινήσεις που κάνουν είναι πρωτόγνωρες και ελπιδοφόρες».

Ο συνδικαλισμός είναι μια λέξη που πρέπει να βάλουμε δίπλα στον ΣΕΑΥ ή καλύτερα να μην κινηθεί ο Σύνδεσμος σε μια τέτοια κατεύθυνση; Τουλάχιστον με την «επαγγελματική» μορφή του συνδικαλισμού που παρατηρούμε στη χώρα μας;

«Οι αθλητές δεν πρέπει να γίνουν συνδικαλιστές. Κάποια συμφέροντα παικτών τους οδηγούν να λειτουργούν μονομερώς. Ο ΣΕΑΥ δεν πρέπει να γίνει συνδικαλιστικό όργανο. Εμείς θέλουμε να κάνουμε το πόλο καλύτερο, αλλά δυστυχώς γίνεται χειρότερο χρόνο με το χρόνο. Αλλαγές είναι αναγκαίες στο οργανωτικό κομμάτι. Τα λεφτά δεν είναι τόσο απαραίτητα, όσο ικανοί άνθρωποι στις θέσεις που «καίνε». Για να γίνει πιο εμπορικό το άθλημα πρέπει να αλλάξουν πράγματα που επηρεάζουν την εικόνα του πόλο σε έναν αγώνα. Από τις εμφανίσεις, μέχρι τα χρονόμετρα. Κάτι ακόμα για το θέμα του καλοκαιριού. Να γίνεται η Α1 το καλοκαίρι. Θα είχαμε εξοικονόμηση χρημάτων που είναι απαραίτητα για τις πισίνες και λόγω καιρού θα υπήρχε μεγαλύτερη προσέλευση θεατών».

Για τις κινήσεις του Συνδέσμου, ύστερα από την επανεκκίνηση του φέτος, τι γνώμη έχεις;

«Ο ΣΕΑΥ κινείται σωστά και με την προβολή του στο διαδίκτυο και με την παρουσία του στα συμβούλια της ΚΟΕ. Θα μπορούσε ο Σύνδεσμος να καλέσει τα σωματεία της Α1 πριν την έναρξη της επόμενης σεζόν και να τους «αναγκάσει» να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις. Όσο οικονομικά αδύναμος και να είσαι μπορείς να δημιουργήσεις, αρκεί να υπάρχει θέληση».

Αθήνα 2004, Μόντρεαλ 2005. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού πόλο. Όταν τα σκέφτεσαι, αναπολείς εκείνες τις στιγμές;

«Σίγουρα και η Αθήνα και το Μόντρεαλ ήταν μεγάλες επιτυχίες για το άθλημα. Ήταν ένα ωραίο ταξίδι, το οποίο ήταν επίπονο και κουραστικό. Τα νέα παιδιά, επειδή συνομιλώ με συμπαίκτες μου στον Παναθηναϊκό και όχι μόνο, δεν γνωρίζουν τον τρόπο για να φθάσουν σε τόσο μεγάλες επιτυχίες. Το θεωρούν εύκολο και δεν είναι. Παρ΄όλα αυτά, όταν τελειώνει αυτό το ταξίδι αναπολείς όμορφες στιγμές, όσο σκληρές κι αν ήταν τότε».

Από το 2006 στις μικρές Εθνικές. Κορασίδων, Νεανίδων, Νέων γυναικών. Μια 4η θέση στο πανευρωπαϊκό της Ιταλίας στη Νάπολι με την Νέων γυναικών, μια 5η θέση στην Κρήτη με την εθνική Νεανίδων. Από το 2008 στις κλήσεις της Εθνικής γυναικών και φυσικά με ένα χρυσό μετάλλιο, αυτό της παγκόσμιας πρωταθλήτριας στη Σαγκάη με το εθνόσημο το 2011.

Η τερματοφύλακας του Ηρακλή, Ελένη Γούλα, μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΑΥ, εγκαινιάζοντας με αυτό τον τρόπο τη στήλη συνεντεύξεων. Η Ελληνίδα διεθνής έδωσε σαφείς απαντήσεις για το πώς πρέπει να κινηθεί ο ΣΕΑΥ και τι θα ήταν σημαντικό να καταφέρει στο μέλλον.

«Ο ΣΕΑΥ οφείλει να μιλήσει στους αρμόδιους για όσα δεν φθάνουν ποτέ στα αυτιά τους, όταν μεσολαβούν τρίτοι», είπε χαρακτηριστικά η πορτιέρο του Ηρακλή, πριν αναφερθεί στο προϊόν, την υδατοσφαίριση, η οποία βιώνει την εξαθλίωση, αλλά και στις Εθνικές ομάδες.

Ο ΣΕΑΥ είναι ενεργός ξανά και έτοιμος να αναλάβει δράση. Πιστεύεις ότι ο Σύνδεσμος είναι ικανός να γίνει η «φωνή» των αθλητών/αθλητριών υδατοσφαίρισης για ζητήματα που αφορούν τους ίδιους, αλλά και το χώρο, γενικότερα;

«Χάρηκα ιδιαίτερα στο άκουσμα ότι ο ΣΕΑΥ ενεργοποιείται. Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε κανένας εκπρόσωπος των αθλητών και δεν είναι λίγες οι φορές που χάναμε το δίκιο μας. Ακόμα, κάποιο παράπονο των αθλητών μεταφερόταν με λάθος τρόπο από τρίτους και όχι με τον σωστό από τους ίδιους. Είναι σημαντικό οι αθλητές και οι αθλήτριες να έχουν λόγο και δύναμη. Με τον καιρό ο ΣΕΑΥ πρέπει να ισχυροποιήσει τη θέση του. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα το πράξει σε βάρος κάποιου άλλου φορέα, απλώς θα είναι ο εκπρόσωπος των αθλητών».

Το προϊόν βιώνει το μαρασμό και την απαξίωση. Τι άποψη έχεις για την οργάνωση της υδατοσφαίρισης στην Ελλάδα, σε όλα τα επίπεδα, και ποιες διορθώσεις μπορεί να προτείνει ο ΣΕΑΥ, ώστε να βελτιωθεί η εικόνα του waterpolo;

«Είναι γεγονός ότι βιώνουμε καθημερινά την εξαθλίωση. Έχουμε μείνει λίγοι αθλητές και όσο η κατάσταση παραμένει η ίδια θα χάσουμε κι άλλους αξιόλογους. Είναι κρίμα για ένα άθλημα που προσφέρει επιτυχίες σε άνδρες και γυναίκες. Ο ΣΕΑΥ πρέπει να κάνει το βήμα παραπάνω. Το παράπονο των αθλητών να φτάνει στα αυτιά των αρμοδίων. Να απευθυνόμαστε άμεσα στα όργανα, χωρίς να μεσολαβούν άλλοι που δεν γνωρίζουν το πρόβλημα βαθιά. Μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτό έχουμε και εμείς οι αθλητές. Ο μόνος τρόπος να ακουστείς είναι να αναλάβεις δράση. Η πρόσφατη ενέργεια των 11 της Εθνικής είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πιθανόν να είναι το πιο ακραίο, αλλά δικαιώθηκαν κατά κάποιο τρόπο. Από εκεί και πέρα, οι νέοι κανονισμοί ίσως κάνουν το άθλημα πιο εμπορικό. Ακόμα και αν δεν ισχύσουν το θέμα είναι η προβολή του αθλήματος. Ο ΣΕΑΥ πρέπει να κάνει ενέργειες για αυτό. Να το μάθει ο κόσμος. Ο Σύνδεσμος μπορεί να απευθυνθεί σε κανάλια, χορηγούς. Είναι διαφορετικό να αναλαμβάνει την οργάνωση του προϊόντος κάποιος που το ζει καθημερινά και διαφορετικά ένα εκτελεστικό όργανο. Αν το αγαπάς, το ζεις, ξέρεις και τις αδυναμίες του αντικειμένου, αλλά και τι βελτιώσεις χωράνε».

Θεωρείς ότι τα προβλήματα που παρατηρούνται στην ελληνική υδατοσφαίριση οφείλονται αποκλειστικά στα χρήματα, που δεν υπάρχουν, ή έχουν προκληθεί από την έλλειψη ανθρώπων σε καίριες θέσεις, που να γνωρίζουν πραγματικά και από «μέσα» πώς λειτουργεί το άθλημα και ποια είναι η πραγματικότητά του;

«Το κύριο πρόβλημα είναι η έλλειψη χρημάτων. Όλα ξεκινούν από την μηδενική προβολή του αθλήματος. Αν κάτι δεν πουλάει, πώς θα ασχοληθεί ένας επενδυτής μαζί του. Να υπάρξει δραστηριοποίηση. Μια ιδέα είναι να μπουν διαρκείας στις ομάδες, ώστε να διευκολυνθεί ο κόσμος. Να υπάρχουν εισιτήρια. Αν υπάρχουν χρήματα, τότε οι εγκαταστάσεις θα λειτουργούν σωστά, οι ομάδες θα προετοιμάζονται όπως πρέπει, οι διαιτητές θα κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Ο ΣΕΑΥ οφείλει να μιλήσει για δεδομένα που δεν φθάνουν στους αρμόδιους. Αν υπάρχει διάθεση, περισσότεροι άνθρωποι θα ασχοληθούν σοβαρά».

Οι Εθνικές ομάδες προετοιμάζονται για το ευρωπαϊκό της Βουδαπέστης. Έχεις υπάρξει μέλος της Εθνικής γυναικών. Γνωρίζοντας τον τρόπο, με τον οποίο δουλεύει η ομάδα τι πιθανότητες δίνεις η Ελλάδα να διακριθεί στις πισίνες της Ουγγαρίας;

«Τα τελευταία χρόνια δεν έχω επαφή. Στο πόλο όλα είναι εφικτά. Το μείζον θέμα που θα κρίνει την πορεία των Εθνικών είναι οι συνθήκες προετοιμασίας. Αν δεν υπάρχουν προβλήματα με τους χώρους, τις μετακινήσεις και οι αθλητές/αθλήτριες είναι συγκεντρωμένες τότε θα είμαστε ξανά σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Δεν γνωρίζω βέβαια το δυναμικό άλλων χωρών κι αυτό είναι κάτι που παίζει μεγάλο ρόλο. Το «πριν» τη Βουδαπέστη έχει ξεκάθαρα, περισσότερη σημασία».